ذکر سینه زنی دهه محرم ( ۱۱ شب و به ۴ سبک مختلف )
بـاز در شـور و نـوای مـسـلـمـم خونجگـر بهـر عـزای مـسـلـمـم مـسـلـم آن اهل غـم و آه حـسـین دومـیـن قــربـانـی راه حــسـیـن یـا حسین کـوفـه میـا کـوفـه میـا (۲) مـسـلـم آن نــور دل آل عــقــیـل مــدح او نــور لـبـان جـبــرئـیـل بـــیــن وادی بــــلا آواره بــــود نیمه شب در کوچه ها آواره بود از بصر جز خون دل جاری نکرد غیر طوعه کس ورا یاری نکرد شرمگین بود از امامش بالـیقـین با زبانحال می گـفـت ایـنـچـنـیـن یـا حسین کـوفـه میـا کـوفـه میـا (۲) نیست اینجا رنگ و بویی از وفا ای عـزیـز فـاطـمـه کـوفـه مـیــا شـور مـاتـم در دلـم افـتـاده است سنگ ها در دست ها آمـاده است می خورم غصه در این شهر جفا بهـر معـجـرهای آل مـصـطـفـی بر سرت ای یـوسف خیـر الانـام می خورد سنگ ستم از روی بام یـا حسین کـوفـه میـا کـوفـه میـا (۲) ****************** ورود به کربلا ****************** بر غـریـبـی مبـتـلا شد کـاروان وارد کــربـــبــلا شــد کـــاروان پُــر ســتــاره آســمــان قــافــلــه آسـمـان هم روضه خوان قـافـله کـربــلا یـا کـربــلا یـا کـربــلا (۲) آه ای آلالــــه هــای نـــازنــیــن « فـادخُـلـوهـا بِـسـلام آمـنـیـن» الـسـلام ای دلــربــای عـالـمـیـن زیـنـت دوش پـیـمـبـر یا حـسیـن قـاسـم و عـبـدالله و جعـفـر سلام ای ابالفضل ای علی اکـبر سلام الـسـلام ای دخـتــران بـوتــراب الـسـلام ای طـفـل زیـبای ربـاب کـربــلا یـا کـربــلا یـا کـربــلا (۲) گرچـه با حـال پـریـشـان آمـدیـد خوش به مهـمـانی جـانـان آمدید می رسد روزی که گل پرپر شود بین مـقـتـل شاه دین بی سـر شود می شـود روزی بـراتـان آشکـار غرق در خون جسم هفتاد و دو یار اشک ریز و دلشکـسته می روید سوی کـوفه دست بسته می روید کـربــلا یـا کـربــلا یـا کـربــلا (۲) ************* حضرت رقیه سلام الله علیها ************** هـم نـوای اشـک و لالـه شد دلـم خونجگـر بهـر سه ساله شد دلـم کودکی اما به مـعـنـا پـیـر عـشق گریه هایش در عمل تفسیر عشق یـا حسین و یـا حسین و یـا حسین (۲) در خــرابــه شـد سـفـیـر کـربـلا نـطـق گــویـای امــیــر کــربــلا در دلش سـوز و نـوای عمه بود گریه اش چون خطبه های عمه بود چون دل شب یاد کرد از دلبرش دلبرش، غم پرورش، تاج سرش آنـقَــدَر زد نـالــه بـا حــال بـکــا که خـرابـه شد خـودش کـربـبـلا یـا حسین و یـا حسین و یـا حسین (۲) داد شیطان از کف خود تاب نحس کلب بوسفیان پرید از خواب نحس نــانـجــیــبـان حــرامــی آمــدنـد عـده ای رومـی و شـامـی آمـدنـد دیـد دخـتر بـزم، بـزم دلبـر است یک سری در بین طشتی از زر است تا که سر را دید از جان سیر شد در همان لحـظه چو عمه پیر شد یـا حسین و یـا حسین و یـا حسین (۲) ************* طفلان زینب سلام الله علیها *************** عطر غربت برد روحم را به عرش شد سیه پوش دو لاله عرش و فرش جان عالم زین مصائب بر لب است خون جگر بر یوسفان زینب است یـا حسین و یـا حسین و یـا حسین (۲) دو یَـلِ جـنـگـی ناب و بی مثـال شیر دل، اما بسی کم سن و سال پـیـرو خـط ولایـت هـر دوشـان تـشنۀ فـیـض شهادت هر دوشان هر دو سربـاز رشـیـد مکـتـبـنـد وارث صبـر و وقـار زیـنــبـنــد اِذن بـگـرفــتـنـد از مـولایـشــان بـا طـنـیـن ذکـر یـا زهـرایـشـان یـا حسین و یـا حسین و یـا حسین (۲) عـازم میدان شدند از راه عـشق عاشقـانه گـرم سـوز و آه عـشق بر غـم دلـبر دل و جـان باخـتـند سر ز پـا در راه دین نـشناخـتـند پس نمودند آن دو شیر بی نظیر جان نثـار حضرت نعـم الامـیـر گـشت زیـنب مـفـتـخـر نزد ولی ماند شاه و خجلت از دخت علی یـا حسین و یـا حسین و یـا حسین (۲) ************** عبدالله بن الحسن علیه السلام ************** حرف رزم یک یتیم عاشق است بزم، بـزم یک یتـیـم عاشق است مــا کـه خــاک درگـه ثـارالّله یـم مـیـهــمـان ســفــره عــبــدالّله یـم ای عموجان، ای عموجان، ای عمو (۲) ظهر گـرم تشنگی هم گـشت رد سبط پـیغـمـبر غـریب و بی مـدد قاتـل نـامـرد در کـف تـیـغ ننگ می زنـد بر شیـشـه اسـلام سنگ دسـت عـبـدالله دسـت عـمّـه بـود زیـر لب مـرثـیـۀ غـم می سـرود بـارالـهـا ای به درد من طـبـیـب هست در مقتل عموی من غریب ای عموجان، ای عموجان، ای عمو (۲) دست خود را کرد از عـمه جـدا رفت و در گودال دید آن بی حیا کـرده قـصـد کـشـتـن مـولای او هـسـتـی او، دیــن او، دنـیـای او چون به دلبر کرد احساس خطر دست خود را کرد مـردانه سپـر گـفـت یـا اُمــاهُ یــاد یــاس کــرد اقـتـدا بر حـضـرت عـبـاس کرد ای عموجان، ای عموجان، ای عمو (۲) ************** حضرت قاسم علیه السلام *************** مــن کــیـــم دلــــداده آل عـــبـــا خاک پـای قـاسـم بـن الـمجـتـبـی آن بسیجـی، نوجـوان راه عـشق چون ابوفاضل به سوز و آه عشق ای عموجان، ای عموجان، ای عمو (۲) روضه قاسم، نوحه نجمه، دم حسین هم حسن گوئیم امشب هم حسین بهر میدان رفتن از راهی شگفت هر طریقی بود اِذنش را گـرفت بس حـمـاسه آفـریـد آن نوجـوان که بُوَد قـاصر زبان از این بیان ای عموجان، ای عموجان، ای عمو (۲) نـاگـهـان افـتـاد از پـشـت فـرس گفت عـمو جانم به فـریادم برس شـاه دین آمد به بالـیـنـش به درد پاک کرد از صورت او خاک و گرد دیـد دارد می کـشد پـا بـر زمیـن گفت ای جـانِ عمو، ای مه جبین رفته ای در ابر خـون ای آفـتاب من هم آیم از پی تو، خوش بخواب ای عموجان، ای عموجان، ای عمو (۲) ************* حضرت علی اصغر علیه السلام ************* چون حسین آن کودک عطشان گرفت در مثل رَحلی شد و قرآن گرفت دیده شد در چـشم کـل عـالـمـیـن مـاه پـاره بـر سـر دست حـسیـن لایی لایی؛ لایـی لایـی اصـغـرم (۲) کودکی در حُـسن، زیبـاتر ز مـاه بین خیمه مادرش در سـوز و آه زنـده بود اما دگـر جـانی نداشت داغی آخـر بر دل عـالَم گـذاشت حجت الّه گـفـت بـر فـوج سـپـاه کِی نموده، طِفـل بی جـانم گـناه؟ ای ستم هاتان شده از حد فـزون خود بگـیرید و دهـید آبش کـنون لایی لایی؛ لایـی لایـی اصـغـرم (۲) ابـن سـعـد بـی حـیــایِ بَــد دِلِــه ناگـهـان فـریـاد زد بـر حـرمـلـه بـی حـیا، کن تـیـر از چِـلّه روان تا بگـیـرد جـان این دو بی امـان اهـل خـیـمـه همنشین اشک و آه حجتُ الّه گـرمِ صحـبت با سپـاه ناگهان تیـری از آن جانب رسید گوش تا گوش رضیعش را برید لایی لایی؛ لایـی لایـی اصـغـرم (۲) ************* حضرت علی اکبر علیه السلام ************** بـاز زهــرایـی و عـاشـورایـی ام مست، از عـطـر گـل لـیـلایـی ام در تــمــام عــمــر عـبـد دلـبــرم ســائــل کــوی عــلــیّ اکــبـــرم ای عــلـیِّ اکــبــرم ای دلــبــرم (۲) مـاه لـیـلا، شـمـس تـابـان حـسین دُرِ زیـبــا و درخــشـان حـسـیـن جـلـوۀ احـمـد ز رویـش مـنجـلی بر حـسـیـن بن عـلـی اول عـلـی رفت میدان گفت آن شـیـر حـرم سـبــط ثــارالّله، عــلــیّ اکــبــرم با نبـردش شـور حـق آکـنـده شد خـاطرات رزم حـیـدر زنـده شد ای عــلـیِّ اکــبــرم ای دلــبــرم (۲) ناگهان در موج خون گفت این کلام کی عزیز فـاطـمـه بـر تو سـلام شـاه دیـن آمـد سـر نـعـش پـسـر دیـد در احـوال او، شـق الـقـمـر بـا بــلا آمـیـخـت اسـم اکـبــرش اربـاً اربـا دیــد جــسـم اکـبــرش جان ثـارُالله در خـون خـفـته بود او همان جا اشهدش را گفته بود ای عــلـیِّ اکــبــرم ای دلــبــرم (۲) ************* حضرت عباس علیه السلام *************** دم به دم گـوئـیـم بـی حـد و عـدد یـابن حـیـدر یا ابـوفـاضـل مــدد الــســلام ای ســاقـــی جــام ولا ای عــلــمــدار شـهـیــد کــربــلا یا ابالـفـضل یا ابـوفـاضـل مــدد (۲) الـسـلام ای میـر و سـالار حسین یـارِ غـمـخـوار و وفـادار حـسین ای وفایت در دو عـالم بی قـرین سر بـلـنـد از هـمـتـت اُمّ الـبـنـیـن بوی عطـر یاس، یابن المرتضی سیـدی عـبـاس، یابن الـمرتـضی رفـتـه ای مـیـدان کـه آبـی آوری چـونکه تو سـقـایـی و آب آوری یا ابالـفـضل یا ابـوفـاضـل مــدد (۲) لیک در هنگام برگشت از جـفـا هر دو دستت گشت از پیکر جدا بسکه اینان بی حـیـایـنـد و بَـدَنـد از جـفا تیـری به چـشمانت زدند ناله داری گوئـیا بر روی خـاک تـا قـیـامـت یا اخـا ادرک اخـاک آبِ مشکت ریخت چون روی زمین شد خجـل از فـاطـمـه اُمّ البـنـیـن یا ابالـفـضل یا ابـوفـاضـل مــدد (۲) *************** مصائب شب عاشورا ****************** می رسید از هر طرف در خیمه ها بوی عـطـرِ ذکـر و قـرآن و دعا چون که زینب بست قامت، بر همه زنــده شـد یــاد نـمــاز فــاطـمــه یـا حسین و یـا حسین و یـا حسین (۲) وَه چه شوری و چه حالی در حرم مـی گـرفــتــنــدی بـه یــا الله، دَم گرچه هر کس در دعا بود و نماز داشت با محبوب خود راز و نیاز بـود، احــوالاتِ طـفـلـی دیــدنـی نـالـه هـای غربـتـش بـشـنـیـدنـی بـارالـهـا من سـه سـالـه دخـتـرم دخـتـری بـابـایـی و غـم پـرورم یـا حسین و یـا حسین و یـا حسین (۲) تا سحـر امشب به لب دارم دعـا که مـکـن مـن را ز بـابـایـم جـدا چونکه اینها شد دعای غـربتـش شـد بـر آورده رقـیــه حـاجـتـش راه غـم با یـکـدگـر کـردند طـی او پـیــاده بـود و بـابـا روی نِـی یـا حسین و یـا حسین و یـا حسین (۲) **************** ظهر عاشورا؛ وداع ***************** بـر دلـم شـور خـدایـی مـی رسـد بـوی جـانـسوز جـدایـی می رسد ای فـدای دیـن و مکـتـب الـوداع ای تـمـام هـسـتِ زیـنـب الـوداع الوداع ای تشنه لب ای بی کـفن (۲) طایرا گر چه رَوی از این چمن لیک دارم با تو یک جمله سخـن می رَوی گر از بـرم بـی واهـمه قـدری آهـسـتـه عـزیـز فـاطـمـه صبر کن قـرآن بگـیرم بر سرت جـای مـادر، من ببوسم حنجـرت آه چـشـم عـاشـقـان خـونـبـار شد روضـه ام از حـال زارِ یـار شـد الوداع ای تشنه لب ای بی کـفن (۲) من که دل از غـیر دلبـر بَر کَـنَم خواهم از سوز درون حرفی زنم کاش آن خواهر نمی زد بوسه ای کاش بر حنجـر نمی زد بوسه ای هر چه زد خنجر به حنجر از جفا سـر نگـردیـد از تن سـرور جـدا شمر چون آن صحنه در گودال دید لاجرم از پشت سر، سر را برید الوداع ای تشنه لب ای بی کـفن (۲) **************** مصائب شام غریبان ***************** شـام ماتـم های زینـب شد شروع تازه عاشورای زینب شد شروع خیمه ها در آتش و طفلان حزین خـفـتـه بین خـون یـل اُمّ الـبـنـیـن یـا حسین و یـا حسین و یـا حسین (۲) مـادران بـی پـسر در اضطـراب خونِ دل جاری ز چشمان رباب با دلی محزون و چشمی خون فشان مـی دهـد گـهـوارۀ خـالـی تـکـان آن طرف تر شرح داغی دیگر است هرکه را بینی ز ماتم مضطر است همچو کعبه، دختر زهـرا مطاف کودکان اطراف زینب در طواف یـا حسین و یـا حسین و یـا حسین (۲) کِی عزیز حـیـدر و زهـرا ببـین گـوش هـای خـونـی ما را بـبـیـن عمه جان ای وای ما، ای وای ما دشـمـنـان بـردنـد زیــورهای مـا ظـلم ها شد بی کـرانـه عـمه جان ما کـجـا و تـازیـانـه عـمـه جـان جسم ثـارالله بی سر غـرق خـون کاش می شد جان ما از تن برون یـا حسین و یـا حسین و یـا حسین (۲) |
